De virtuele cultuurbezoeker is actief, betrokken en goed geinformeerd, en in staat om tekst, beeld en geluid met andere te delen. Culturele instellingen zouden hier op in moeten spelen.

De virtuele cultuurbezoeker

De virtuele cultuurbezoeker wijkt af van de traditionele cultuurbezoeker. Onder de internet gebruikers zijn vooral de tieners en twintigers actief. Dit komt doordat zij zijn opgergroeid met een computer in huis. Erfgoed- en theaterwebsites worden vooral door (vrouwelijke) hoogopgeleiden bezocht, dit is dezelfde groep als de fysieke bezoekers.^[1]

Publiek en digitaal erfgoed

Internet biedt de mogelijkheid voor verdieping in culturele kennis, uitbreiding van culturele belevenissen en een gemakkelijke ontmoeting tussen personen met dezelfde interesses. Deze mogelijkheden zijn stimuleren voor de cultuurparticipatie.^[2] Het beschikbaar stellen van digitaal erfgoed wordt, in een onderzoek onder de informatiezoekeer van Wubs en Huysmans uit 2006, gewaardeerd om het gemak, de lage kosten, het diverse aanbod en de 24-uurs beschikbaarheid. Minpunten worden ook genoemd, denk hierbij aan: onoverzichtelijkheid, vluchtige informatie, lage betrouwbaarheid en een gemis aan diepgang. Het online bekijken van afbeeldingen wordt daarnaast ook als minder gewaardeerd dan het fysieke object. ^[3]

Informatie

Er zijn vier soorten van internet gebruik voor een cultureel doel te onderscheiden:

• Informatie: zoeken, verzamelen en verspreiden.
• Communicatie, community en creatie: online informatie uitwisselen over cultuur en zelf informatie toevoegen.
• Ontspanning en ontplooiing: online beluisteren/bezichtigen of downloaden van cultuur.
• Bestelling en betaling: online bestellen, reserveren of (ver)kopen van cultuur.^[4]

Bij de podiumkunsten wordt het internet als belangrijk promotie/informatie kanaal gebruikt. Dit medium is een belangrijke bron voor het publiek om aan informatie over concerten te komen. 36% van hen komt aan de hand van een website naar een concert. 9% wordt aangezet om te komen door andere digitale bronnen zoals email of sms (via de organisatie of vrienden). De grootste informatie bron zijn toch de vrienden en kennissen waardoor de concertgangers getipt worden (ook digitaal).

Wat opvallend is dat affiches op de tweede plaats komt als meest gebruikte informatiebron. Deze voorkeur wijst op het feit dat niet iedereen bewust bezig is met actief naar informatie zoeken, ze komen het op straat tegen.^[5]

Community

Door het internet kunnen de proffesionals op verschillende manieren met hun publiek communiceren. Internationaal is Myspace een van de bekenste muziekcommunities die wordt gebruikt door muzikanten voor promotie, verkoop en netwerken. Uit een onderzoek van FRET blijkt ook dat 75% van de ondervraagde muzikanten het een goede manier vinden om voor het publiek naar buiten te treden. Fans gebruiken de site voor social networking: plaatsen van berichten en uitwisselen van verhalen. Naast Myspace zijn er meerdere grote muziek georiënteerde sites zoals: LastFM en 3voor12. Voor zover er op dit moment onderzoek is gedaan kan geconcludeerd worden dat de communities rond popmuziek de enige zijn die succes boeken.

Het succes achter deze communities komt door het gebruik van Web 2.0. Hierdoor kunnen gebruikers actief meedoen online en zelf informatie toevoegen en delen met anderen. Er is nog geen onderzoek uitgevoerd die precies in kaart heeft gebracht hoeveel tijd per week de virtuele cultuurbezoeker hieraan besteed.^[6]

Verschuiving medialandschap

De opkomst van het Internet heeft een verrschuiving in het medialandschap met zich meegebracht. Er is een (kleine) daling gaande in het gebruik van televisie, gedrukte media en radio. Hoewel het nog een klein percentage is van gebruik (10% in 2005) het Internet is als enige gebruikte mediabron aan het steigen.^[7]

Bron

• De Virtuele cultuurbezoeker, sociaal en cultureel planbureau